اما در میان خشونت و نوسانات، کارکنان آژانس بهداشت جنسی و باروری سازمان ملل متحد، UNFPA، تمام تلاش خود را برای محافظت از دختران در برابر بارداری ناخواسته و نجات جان زنانی که در سخت ترین شرایط تلاش می کنند به دنیا بیاورند، انجام می دهند.
محاصره باندی در پایانه اصلی سوخت کشور در پورت او پرنس، پایتخت، هفته ها به شورش و کمبود شدید منجر شده است.
فروپاشی بهداشت و درمان
حدود سه چهارم بیمارستان‌های بزرگ برق ندارند و قادر به کار نیستند و کمبود دارو، اکسیژن و تجهیزات نجات وجود دارد. با وجود گزینه های حمل و نقل عمومی تقریباً وجود ندارد، کارکنان بهداشتی دیگر نمی توانند رفت و آمد کنند و اکنون تنها سه آمبولانس در پورتو پرنس کار می کنند – تقریباً هیچ آمبولانسی در بقیه کشور کار نمی کند.
خشونت های گروهی در سراسر هائیتی از ژوئیه امسال افزایش یافته است و صدها نفر کشته، تجاوز جنسی و ربوده شدند و بیش از 25000 نفر از خانه های خود در پایتخت در جستجوی سرپناه رانده شدند که اکثر آنها زن و کودک بودند.
اکنون در بحبوحه فقدان تقریباً کامل خدمات اولیه، از جمله مراکز بهداشتی فعال، دسترسی به آب آشامیدنی سالم، تأسیسات بهداشتی و جمع‌آوری زباله، شیوع وبا سلامت و زندگی میلیون‌ها انسان آسیب‌پذیر و فقیر را تهدید می‌کند.
بیماری منتقله از راه آب باعث اسهال حاد می شود که در صورت عدم درمان در چند ساعت اول می تواند کشنده باشد: تاکنون 18 نفر فوت کرده اند و بیش از 250 مورد مشکوک وجود دارد.
تهدید وبا برای نوزادان
بدون امکانات پزشکی یا کارکنان بهداشتی ماهر، حدود 29000 زن باردار و نوزادانشان در میان افرادی هستند که بیشترین خطر را برای دریافت نکردن مراقبت‌های اساسی مورد نیاز دارند – به خصوص اگر اکنون به وبا مبتلا شوند.
10000 عارضه مامایی دیگر ممکن است درمان نشوند و هزاران زن و دختری که در معرض نرخ بالای خشونت و آزار جنسی قرار گرفته اند بدون خدمات حفاظتی رها شده اند.
خدمات مراقبت از مادر در هائیتی تقریباً متوقف شده است.
ندای وظیفه
جودلاین، پرستار و کارمند اجتماعی صندوق جمعیت ملل متحد در پورتو پرنس، گفت: “تعهد حرفه ای من نجات جان ها، جلوگیری از باردار شدن ناخواسته دختران و زنان جوان و مرگ در حین زایمان است.”
او توضیح داد: “من با تیمی از افسران جامعه کار می کنم و کلینیک های سیار را که در آن زنان و دختران نوجوان می توانند به خدمات بهداشت باروری دسترسی داشته باشند، هماهنگ می کنم.”
در میان خشونت و ناامنی، او به بازدید از اردوگاه‌های آوارگان در مواقعی که ایمن باشد، ادامه داده است و به زنان و دختران کمک می‌کند تا مراقبت‌های اساسی مورد نیاز خود را دریافت کنند.
جودلاین و تیمش زنان باردار را که ممکن است عوارضی را تجربه کنند شناسایی و نظارت می‌کنند و زنان و دخترانی را که از خشونت متحمل شده‌اند به خدمات حمایتی ارجاع می‌دهند.
مادران به همراه فرزندان خود منتظر واکسینه شدن در بیمارستان تحت حمایت UNFPA در جنوب هائیتی هستند.
تمایلی به صحبت کردن ندارد
جودلاین در حالی که در یکی از کمپ ها مشغول به کار بود، با دختری 15 ساله به نام ناردین آشنا شد. او به یاد می آورد: «او خیلی تمایلی به صحبت با من نداشت، اما در نهایت به من گفت که در سه ماهه سوم بارداری خود است.
جادلین که متوجه شد زن جوان در حال زایمان زودرس است، بیش از دو کیلومتر با او راه رفت تا به بیمارستان دانشگاه لاپاکس برسد، جایی که ناردین با خیال راحت یک نوزاد دختر به دنیا آورد.
هائیتی در حال حاضر بالاترین سطح مرگ و میر مادران را در آمریکای لاتین و کارائیب دارد، با آخرین افزایش خشونت و بی ثباتی که به طور خطرناکی زندگی هزاران زن باردار و شیرده را به خطر انداخته است، به ویژه زنانی که در کمپ های آوارگی هستند.
صندوق جمعیت ملل متحد به ارائه پاسخ به خشونت مبتنی بر جنسیت و محافظت از طریق کلینیک های بهداشتی سیار و ارجاع موارد به مراکز بهداشتی مناسب برای مراقبت های بالینی و روانی-اجتماعی در صورت امکان ادامه می دهد.
بازماندگان سوء استفاده
با این حال، حدود 7000 بازمانده از خشونت جنسی نمی توانند به مراقبت های پزشکی و روانی اجتماعی دسترسی داشته باشند و هزاران نفر دیگر در صورت خراب شدن مکانیسم های حفاظتی و تعطیلی خدمات ضروری، در معرض خطر هستند.
من خود را حامل امید و گوش فوری برای زنان و دختران آسیب پذیر می بینم
صندوق جمعیت ملل متحد صدها کیت مادر و کرامت را بین زنان و دخترانی که هنگام فرار از خانه های خود در پورتو پرنس همه چیز خود را از دست داده اند توزیع کرده است و با شرکای خود برای نصب منابع برق خورشیدی در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی همکاری کرده است.
این باعث بهبود امکانات زنجیره سرد برای ذخیره واکسن و دارو شده است و خدمات حیاتی زایمان را در 12 نقطه در سراسر کشور ادامه می دهد – اما انرژی خورشیدی به تنهایی نمی تواند بیمارستان ها را به طور کامل کار کند.
“من نمی توانم آنها را رها کنم”
علیرغم خطراتی که برای ایمنی آنها وجود دارد، جودلاین گفت که تیم او اطمینان حاصل می کند که زنان باردار و دختران به آب تمیز دسترسی دارند و برای مبتلایان به وبا درمان می کنند. او گفت: “من نمی توانم آنها را رها کنم.”
من خود را حامل امید می دانم، گوش فوری برای زنان و دخترانی آسیب پذیر که فریاد کمک می خواهند.»
