چرا ایسی میاکه طراح مورد علاقه استیو جابز بود؟

واقعا جای تعجب نیست که ایسی میاکه طراح مورد علاقه استیو جابز بود.

مردی که پشت آقای یونیفرم شخصی جابز از یقه‌های یقه‌پشتی ساختگی مشکی، که در آگوست درگذشت. 5 ساله در سن 84 سالگی، در همه زمینه ها پیشگام بود – اولین طراح خارجی که در هفته مد پاریس (در آوریل 1974) به نمایش درآمد، در میان اولین طراحانی که با هنرمندان همکاری کرد و از طرفداران “لباس راحتی” مدت ها قبل از این دوره بود. تا کنون وجود داشته است. اما درک و قدردانی او از فناوری و اینکه چگونه می‌توان آن را با دیدگاه زیبایی شناختی برای ایجاد ابزارهای جدید و اغواکننده استفاده کرد، بود که باعث شد آقای. میاکه جدا

قبل از اینکه پوشیدنی‌ها وجود داشته باشند، قبل از اینکه کت‌های متصل به هم باشند، قبل از اینکه کفش‌های کتانی با چاپ سه بعدی و توری برش لیزری وجود داشته باشند، آقای Mr. Miyake، مرزهای نوآوری مادی را برای پل زدن گذشته و آینده پیش می‌برد. او قهرمان اصلی فناوری مد بود.

در سال 1988 با آقای. تحقیقات Miyake در مورد پرس حرارتی و اینکه چگونه می توان از آن برای ایجاد لباس هایی استفاده کرد که به صورت پارچه ای دو یا سه برابر بزرگتر از حد معمول شروع می شد، که سپس بین دو ورق کاغذ فشرده می شد و به یک ماشین صنعتی وارد می شد که آن را به لبه چاقو تبدیل می کرد. چین‌ها، که به نوبه خود تبدیل به لباس‌هایی می‌شوند که هرگز چروک نمی‌شوند، صاف می‌افتند یا نیاز به بست‌های پیچیده دارند. تا سال 1994، آن لباس‌ها خطی را تشکیل دادند که به‌عنوان Pleats Please (که بعداً به یک نسخه لباس مردانه، Homme Plissé تبدیل شد): مهندسی مجدد پارچه‌های کلاسیک یونانی ماریو فورتونی به چیزی هم کاربردی و هم به طرز عجیبی سرگرم‌کننده بود.

به این ترتیب ادامه یافت: آزمایشی انجام شد که شامل یک تکه نخ پیوسته بود که به یک ماشین بافندگی صنعتی وارد می‌شد تا یک تکه پارچه با درزهای داخلی ایجاد شود که اشکال مختلف لباس را نشان می‌داد – که به نوبه خود می‌توانست به دلخواه پوشنده بریده شود و در نتیجه حذف شود. ریزه های تولیدی این مجموعه که با نام A-POC (یک تکه پارچه) شناخته می‌شود، در سال 1997 معرفی شد، دهه‌ها قبل از اینکه «ضایعات صفر» به یک فراخوان جنبش مد مسئول تبدیل شود.

و سپس 132 5 بود که آقای. میاکه در سال 2010 (بعد از اینکه از مسئولیت های روزانه خود عقب نشینی کرد اما همچنان با برند خود درگیر بود) شروع به کار کرد. این دستگاه با الهام از کار دانشمند کامپیوتر جون میتانی، شامل اقلام مسطح در چین‌های پیچیده اوریگامی بود که برای ایجاد قطعات سه‌بعدی روی بدنه باز می‌شد. این مجموعه با همکاری Mr. تیم تحقیق و توسعه داخلی Miyake که در سال 2007 تأسیس شد و به عنوان آزمایشگاه واقعیت شناخته می شود. (این نام – که نباید با بخش آزمایشگاه های واقعیت متا اشتباه شود، اگرچه احتمالاً پیشرو آن است – بعداً برای یک فروشگاه خرده فروشی در توکیو نیز استفاده شد.)

قطعاتی از همه این خطوط اکنون در مجموعه موزه هایی مانند موزه هنر متروپولیتن، موزه هنر مدرن، موزه ویکتوریا و آلبرت و موزه هنر شهرستان لس آنجلس گنجانده شده است. آنها فوق العاده هستند – مجسمه های نرمی که با بدن شکل می گیرند و حرکت می کنند – اما چیزی که آنها را منحصر به فرد می کند این است که آنها نه تنها به عنوان چیزهای زیبا بلکه به عنوان راه حل هایی برای نیازهای روزمره تصور می شدند (یک ارزش اساسی میاکه اهمیت “لباس برای زندگی” بود) . و به این ترتیب عمل کردند.

اینجاست که یقه یقه اسکی مشکی وارد می شود. به هیچ وجه آقای نبود. جالب ترین لباس میاکه. حتی ممکن است پیش پا افتاده ترین او باشد. اما اصول بنیان‌گذاری او را تجسم می‌دهد و به عنوان دروازه‌ای عمل می‌کند که هر کسی که علاقه خاصی به مد ندارد می‌تواند برای کشف جهان میاکه قدم بگذارد. آقای. جابز همین کار را کرد.

در واقع تصادفی نیست که آقای قرار گرفتن خود جابز با آقای. Miyake از طریق تکنولوژی آمد. والتر آیزاکسون، زندگی‌نامه‌نویس او، بنیانگذار فقید اپل، چنین می‌گوید.

به گفته آقای کتاب ایزاکسون، «استیو جابز»، آقای. آقای جابز مجذوب کت یکنواخت شده بود. Miyake در سال 1981 برای کارگران سونی ساخته شد. ساخته شده از نایلون ریپس استاپ بدون یقه، دارای آستین هایی بود که می توان زیپ آن را باز کرد تا ژاکت را به جلیقه تبدیل کند. آقای. جابز آن را دوست داشت و معنای آن (پیوند شرکتی) را به قدری دوست داشت که از آقای. میاکه می خواهد سبکی مشابه برای کارمندان اپل بسازد – اگرچه وقتی با این ایده به کوپرتینو بازگشت، “از روی صحنه هو شد.” ایزاکسون

با این حال، به گفته آقای کتاب ایزاکسون، این دو مرد با هم دوست شدند و آقای. جابز اغلب به ملاقات آقای. Miyake، در نهایت یک لباس Miyake – یقه یقه اسکی ساختگی مشکی – را به عنوان بخش کلیدی یونیفرم خود انتخاب کرد. این لباسی بود که با یک چین اضافی در یقه کنار می رفت، که به راحتی یک تی شرت و یک گرمکن و همچنین خطوط خنک و مینیمال یک ژاکت را داشت.

آقای. Miyake او را “مثل صد نفر از آنها” ساخته است. جابز که تا زمان مرگش در سال 2011 آنها را می پوشید، در این کتاب گفت. (آقای ایزاکسون نوشت که آنها را در کمد آقای جابز روی هم چیده شده است و روی جلد کتاب پرتره ای از آقای جابز است که یقه یقه اسکی مشکی به تن دارد.)

حتی بیشتر از کفش‌های Levi’s 501s و New Balance، یقه‌ی پشتی مترادف با Mr. ترکیب خاص جابز از نبوغ و تمرکز او: روشی که او بر روی یونیفرم قرار می‌گیرد تا تعداد تصمیم‌هایی را که باید در صبح‌ها می‌گرفت، کاهش دهد، بهتر است روی کارش تمرکز کند. این رویکردی برای لباس پوشیدن بود که بعدها توسط طرفدارانی از جمله مارک زاکربرگ و باراک اوباما اتخاذ شد. همچنین توانایی او در ترکیب ظرافت گوشه نرم و کاربردی نه تنها در سبک خودش، بلکه در سبک محصولاتش.

همانطور که رایان تیت در Gawker نوشت، یقه یقه اسکی “به او کمک کرد تا شناخته شده ترین مدیرعامل جهان شود” تروی پترسون از بلومبرگ آن را “لباس یک راهب سکولار” نامید. آنقدر در فرهنگ پاپ گنجانده شده بود که الیزابت هولمز از ترانوس بعداً زمانی که سعی داشت جهان را به درخشش شغلی خود متقاعد کند، آن را پذیرفت، حتی اگر آقای. برند Miyake این سبک را در سال 2011 پس از Mr. مرگ جابز (نسخه به روز شده در سال 2017 با عنوان “T Semi-Dull T” دوباره معرفی شد)

مهم نبود. در آن نقطه، کل اخلاق لباس دگرگون شده بود. قبل از آقای جابز با آقای. به هر حال، میاکه یقه سیاه تا حد زیادی استان بیت نیک ها و ساموئل بکت بود که با سیگارهای میخک، مرکز شهر و شعرخوانی همراه بود (همچنین نینجاها، سارق گربه ها و هرکسی که می خواست در شب با هم ترکیب شود). پس از آن، به معنای تغییر پارادایم بود.

اما بدون آقای. میاکه آقای. جابز الهام‌بخش کلیشه‌های مد نبود. اما حتی بیشتر از معماران و هنرمندانی که به سمت لباس‌های میاکه گرایش پیدا کرده‌اند، او به سفیر طراح در تاریخ تبدیل شده است: بخشی واقعاً پوپولیستی از میراثی که نه‌تنها به شکل‌گیری فضای داخلی کمیاب طراحی، بلکه به ماهیت نحوه تفکر ما کمک کرد. در مورد لباس