گزارش جدید دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد (OHCHR) جزئیات ناپدید شدن و آدم ربایی اجباری مربوط به سال 1950 را نشان می دهد.
تورک، رئیس حقوق بشر سازمان ملل، گفت که شهادت دلخراش حدود 80 قربانی نشان می دهد که جنایات چگونه آسیب های طولانی مدتی را به همراه داشته است و افزود که «نسل های کامل خانواده ها با غم و اندوه زندگی کرده اند. بی اطلاعی از سرنوشت همسر، والدین، فرزندان و خواهر و برادر“.
آقای. تورک اظهار داشت که ناپدید شدن اجباری «الف نقض عمیق بسیاری از حقوق در یک زمانو مسئولیت بر عهده دولت است».
او از کره شمالی – که بیشتر با نام کره شمالی شناخته می شود – خواست تا این موارد را بپذیرد و حل و فصل کند. با سازمان ملل بر روی راه حل ها کار کنیدبه این مسائل و دیگر مسائل مبرم حقوق بشر. آقای. تورک همچنین درخواست فوری گزارش برای حقیقت، عدالت و غرامت برای قربانیان را تکرار کرد.
«حتی در موارد چند دهه گذشته ما باید در جستجوی پاسخگویی، شفافیت و جبران خسارت، سنگ تمام نگذاریداو گفت.
تنوع گسترده ای از تخلفات
این گزارش موارد مختلفی از ناپدید شدن اجباری و آدم ربایی را در دوره 1950 تا 2016 بررسی می کند. این موارد از دو الگو پیروی می کنند: بازداشت های خودسرانه اتباع آن در داخل کره شمالی که محل نگهداری و سرنوشت آنها مخفی نگه داشته شده است. و ناپدید شدن اجباری خارجی ها.
اینها شامل ربودن اتباع جمهوری کره در طول جنگ کره و پس از آن، عدم بازگرداندن اسیران جنگی، و ربودن یا ناپدید شدن اجباری اتباع از ژاپن و سایر کشورها است.
خانواده ها از هم پاشیدند، معیشت از دست رفت
این گزارش با عنوان “این زخم ها خوب نمی شوند”، جزئیات آن را شرح می دهد “آسیب روانی شدید و پایدار” قربانیان و خانواده هایشان تحمل کردند. عزیزان ناپدید شده در مورد اضطراب شدید و آسیب روحی که متحمل شدند شهادت دادند، بدون اینکه جایی برای حمایت روانی اجتماعی مراجعه کنند.
این تخلفات همچنین تأثیر اقتصادی شدیدی بر خانواده ها داشته است، در شرایطی که بیشتر افراد ناپدید شده مردان هستند. این گزارش نشان می دهد که «بدون حمایت از درآمد اصلی سنتی در خانواده، زنان مجبورند تمام بار زندگی خانوادگی را خودشان به دوش بکشنددر زمانی که تحت نظر بودند و با سوء ظن بسیار با آنها برخورد می شد».
حاشیه نشینی و فقر ناشی از آن خانواده ها را در تمام نسل ها تحت تأثیر قرار داد.
کودکان در کلینیکی در شهر نامپو، جمهوری دموکراتیک خلق کره، منتظر دریافت مکمل های غذایی هستند. (فیله)
اتهامات دیرینه
این گزارش می‌گوید که ادعاهای ناپدید شدن اجباری مربوط به مسئولیت کره شمالی توسط نهادهای حقوق بشر سازمان ملل “به خوبی مستند شده” است و تاکید می‌کند که نتایج آن از نتایج کمیسیون تحقیق (COI) در سال 2014 پشتیبانی می‌کند.
COI تأسیس کرد که دولت از سال 1950 درگیر سیاست دولتی ناپدید شدن اجباری افراد بود و دریافت که “آدم ربایی سیستماتیک، محرومیت از بازگرداندن و ناپدید شدن اجباری افراد از کشورهای دیگر در مقیاس وسیع” به عنوان یک موضوع سیاست دولتی، جنایت علیه بشریت را تشکیل می دهد.
خواهان پاسخگویی
این گزارش تاکید می کند که بستگان ناپدیدشدگان می خواهند حقیقت را در مورد آنچه برای عزیزانشان اتفاق افتاده است بدانند.
این بیانیه می‌گوید که جدیت نقض مستلزم پاسخ و تحقیقات مناسب از سوی کره شمالی است وافراد مسئول باید در دادگاه های داخلی یا بین المللی که استانداردهای بین المللی را برای یک محاکمه عادلانه رعایت می کنند به عدالت سپرده شوند“.
عدالت برای قربانیان نیز باید همراه با جبران باشد. در این گزارش، OHCHR از برنامه های جبران خسارت “جامع” فراتر از غرامت حمایت می کند که با مشارکت خود قربانیان ایجاد شود.
