این مقاله بخشی از بخش ویژه هنرهای زیبا و نمایشگاههای ما در مورد چگونگی استقبال موزهها، گالریها و خانههای حراج از هنرمندان جدید، مفاهیم جدید و سنتهای جدید است.
غذا – موضوعی که جذابیت جهانی دارد – در بسیاری از شهرها و به ویژه در نیویورک امری مهم است. اغذیه فروشی ها، تعداد زیادی از آنها وجود دارد، و این شهر سابقه طولانی با صدف دارد.
“غذا در نیویورک: بزرگتر از بشقاب” در میان بسیاری از نمایشگاه های مرتبط با مواد غذایی است که در سراسر کشور به نمایش گذاشته شده است، در حالی که برخی دیگر – در مورد آثار هنری مرتبط با غذا از مجموعه جردن دی. شنیتزر و ظهور غذاهای لذیذ یهودی در سراسر ایالات متحده ایالات – به موسسات مختلف سفر می کنند.
نمایشگاه نیویورک که ماه گذشته در موزه شهر نیویورک افتتاح شد و تا سپتامبر در معرض دید عموم قرار دارد. 30، 2023، از نمایشگاهی در سال 2019 با نام مشابه در موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن الهام گرفته شد که “آزمایشهای فعلی را در هر مرحله از سیستم غذایی، از کمپوست تا میز بررسی میکرد.”
جای تعجب نیست که این نمایشگاه نیویورک محور است و موزه می گوید: “برای تمرکز بر غذا و سیستم های غذایی در سیب بزرگ… حول موضوعات پایداری و انعطاف پذیری، عدالت کار و دسترسی عادلانه به غذا اقتباس شده است.”
این به صدفهایی میپردازد که قبل از ورود هلندیها توسط مردم لناپ جمعآوری شدهاند، تا روشهای فروش غذا در نیویورک، از فروشندگان خیابانی و بدگوها گرفته تا 23000 رستوران شهر. همچنین آسیب پذیری های سیستم غذایی را بررسی می کند.
علاوه بر این، این موزه آثاری از بیش از 20 هنرمند و طراح معاصر را به نمایش میگذارد که از صنایع دستی خود برای تصور راهحلهایی برای چالشهای کلیدی جهانی و محلی مرتبط با غذا استفاده میکنند. در میان اینها یک “زیست کره” اثر مری متینگلی است که موزه آن را “یک اکوسیستم ساختاری (که گیاهان بومی را در آب شور رشد می دهد” می نامد. عکسهای ماکسیمو کولون که «تغذیهکنندگان» را در محلههای هارلم و شرق هارلم مجاور نشان میدهد. و یک کندوی قابل حمل توسط جان مون.
Monxo Lopez، معاون موزه و متصدی نمایشگاه با فابیو پاراسکولی، استاد مطالعات مواد غذایی در بخش تغذیه و مطالعات مواد غذایی دانشگاه نیویورک، این نمایشگاه را به عنوان “نمایش نیمه هنری، نیمه مروری تاریخی” توصیف می کند. وی افزود که تمرکز آن “واقعاً بر روی ناامیدی سیاره ما برای راهی برای عبور از برخی از این چالشهای بزرگ است، و ما به ایدههای هنرمندان و طراحان برای جستجوی راهحلهای خارج از جعبه نیاز داریم.”
“غذا برای فکر”، نمایشگاهی از موزه صنعت بالتیمور، عکسهای جی. ام. جیوردانو از کارکنان خدمات غذا و تغذیه در مدارس دولتی شهر بالتیمور را به نمایش میگذارد که روزانه بیش از 88000 وعده غذایی را در طول سال تحصیلی 2021-2021 تهیه و توزیع میکردند. مصاحبه با این کارگران توسط یک تهیه کننده رادیویی محلی، آرون هنکین. تا ژوئن 2023 در لابی مقر مدارس دولتی بالتیمور و همچنین به صورت آنلاین نمایش داده می شود. یک نمایشگاه بزرگتر در مورد کارگران در ژانویه 2023 در موزه افتتاح می شود.
بث مالونی، مدیر تفسیر موزه و یکی از اعضای تیم سرپرستی نمایشگاه، گفت: موزه “خوشحال است که می تواند در کانون توجه کارگرانی که در طول همه گیری از دانش آموزان بالتیمور و خانواده های آنها مراقبت می کردند، بتابد.” در برخی موارد، این تنها وعدههای غذایی بود که خانوادهها دریافت میکردند.»
بخش ویژه هنرهای زیبا و نمایشگاه
وی افزود، ناامنی غذایی یک مشکل در بالتیمور است و خاطرنشان کرد که 23.5 درصد از ساکنان بالتیمور و 28.3 درصد از کودکان بالتیمور در مناطقی زندگی می کنند که دسترسی به غذای تازه محدود است.
یک نمایشگاه غذای فانتزیتر، نمایشگاه دیجیتالی «Kneaded: LA Bread Stories» از موزه تاریخ طبیعی شهرستان لس آنجلس است که تا ماه نوامبر بهروزرسانی میشود و بهطور نامحدود در دسترس است.
این شامل سازندگان نان از بیش از 20 ملیت است که از مینیمال ها، رستوران های پاپ آپ، کامیون های حمل غذا و نانوایی های گوشه ای کار می کنند. به گفته این موزه، «نانسازان در لسآنجلس با عشق نان را برای جوامع خود میسازند، اما مهمتر از آن، بسیاری از آنها تشخیص میدهند که نان فراتر از تغذیه است – جامعه را میسازد. حضور جهانی آن در سرتاسر جهان و مصرف آن توسط افراد با پیشینههای مختلف، زبانی جهانی ایجاد میکند. در سخت ترین شرایط، نان مردم را دور هم جمع می کند.
نمایشگاه “هنر غذا” از مجموعه ای از جردن دی. اشنیتزر مستقر در پورتلند، Ore است و دارای بیش از 100 اثر مرتبط با غذا توسط بیش از 30 هنرمند از جمله اندی وارهول، لورنا سیمپسون، انریکه چاگویا و هونگ است. لیو. پاییز گذشته در موزه هنر دانشگاه آریزونا در توسان به وجود آمد.
اولیویا میلر، مدیر موقت و متصدی نمایشگاهها در موزه آریزونا که این نمایشگاه را گردآوری کرد، گفت: «غذا پیچیده است، نه تنها به عنوان یک نیاز فیزیکی، بلکه در جوامع، روابط، فرهنگها و خاطرات ما نیز ضروری است. این یک کالا است، یک امرار معاش است و پیامدهای اخلاقی دارد.
او افزود: “گاهی اوقات مردم به طور کامل در مورد راه های مختلفی که می توان آن را در نظر گرفت، فکر نمی کنند.”
این نمایشگاه در موزه هنر جردن شنیتزر در دانشگاه ایالتی پورتلند در اورگان به نمایش گذاشته شده است و فوریه آینده به مرکز هنرهای معاصر اوکلاهما در شهر اوکلاهاما می رود.
“من چیزی را خواهم داشت که او دارد”: اغذیه فروشی یهودی” در اوایل سال جاری در مرکز فرهنگی Skirball در لس آنجلس آغاز شد. در نوامبر به انجمن تاریخی نیویورک سفر میکند، جایی که شامل عکسهایی از اغذیهفروشیهای محلی، اقلام صاحبان اغذیهفروشیها و لباسهای «خانم شگفتانگیز» میشود. میزل“
این نمایشگاه در ماه می 2023 به موزه هولوکاست در هیوستون سفر می کند و بعداً به موزه هولوکاست و مرکز آموزشی ایلینویز در اسکوکی، ایالت ایالت می رود.
با نگاهی به آینده، در فوریه آینده، مرکز فارغ التحصیلان بارد در نیویورک، «صحبت کردن میز در اروپا 1500-1800» را ارائه خواهد کرد که تاریخچه آداب و رسوم و فرهنگ غذاخوری در ایتالیا، آلمان، فرانسه، انگلیس و هلند را بررسی می کند.
علاقه مندان به غذا و موزه حتی می توانند علایق خود را در خانه ترکیب کنند.
در اوایل این ماه، Rizzoli “Cocktails with a Curator” را منتشر کرد، مجموعهای از مقالهها بر اساس مجموعه محبوب YouTube مجموعه Frick که در سال اول همهگیری متولد شد و تقریباً دو میلیون نفر در سراسر جهان آن را مشاهده کردند.
در هر یک از 65 قسمت، یک متصدی فریک بینش هایی را درباره یک اثر هنری در مجموعه موزه – یک نقاشی، مجسمه یا هنر تزئینی – و همچنین یک کوکتل مرتبط ارائه می دهد.
به عنوان مثال، در قسمت آخر سریال، کیوریتور Aimee Ng درباره “Selina, Lady Skipwith” اثر جاشوا رینولدز صحبت می کند.“ و دستور پخت مارچوبه را ارائه می دهد، که به گفته فریک، “از نوشته ای در سال 1828 در مجلات سلینا الهام گرفته شده است که در آن او یادآور می شود که برای اولین بار مارچوبه را چشیده است.”
خانم. Ng; Xavier F. Salomon، معاون مدیر و سرپرست ارشد Frick; و جولیو دالویت، دستیار متصدی مجسمه سازی در فریک، نویسندگان این کتاب هستند که دستور العمل های کوکتل را نیز ارائه می دهد.