در ماه دسامبر، گرهارد ریشتر، نقاش، گالری ماریان گودمن را ترک کرد. او در مصاحبه ای گفت، روز چهارشنبه دومین هنرمند بزرگ، عکاس نان گلدین، اعلام کرد که گودمن را به گالری گاگوسیان ترک خواهد کرد تا نمایه جهانی خود را گسترش دهد و از استودیوی خود حمایت کند. گلدین که اخیراً از یک تور مطبوعاتی برای مستند نامزد اسکار درباره او به نام «همه زیبایی و خونریزی.»
گلدین 69 ساله توضیح داد: «و من چیزی جز خاطرات خوب از کار با ماریان ندارم. من دو تا از بهترین نمایش های عمرم را با گالری اجرا کردم. من دوست داشتم با او کار کنم و دیگر او را نمی بینم. این واقعیت است.”
این هنرمند در پنج سال گذشته با گالری ماریان گودمن به نمایش گذاشته است.
به گزارش گالری، اما گودمن 94 ساله از فعالیت های روزانه نمایندگی خود کناره گیری کرده است. یک تیم مدیریتی جدید متشکل از پنج شریک، از جمله رئیس گالری، فیلیپ کایزر، مدیر سابق موزه، شرکت را اداره می کنند. اگرچه این گالری به اندازه رقبای مگاگالری مانند دیوید زویرنر، گاگوسیان و هاوزر اند ویرث بزرگ نیست، اما در طول 50 سال گذشته با نمایندگی هنرمندان مهمی مانند ریشتر، گلدین، جولی مهرتو و ویلیام کنتریج، نقش تعیین کننده ای در تاریخ ایفا کرده است.
لیندا پلگرینی، سخنگوی گالری ماریان گودمن، در بیانیه‌ای گفت: «ما مفتخر بودیم که از کار و فعالیت گلدین در پنج سال گذشته حمایت کردیم و برای او آرزوی موفقیت داریم.
سال گذشته، ریشتر گالری گودمن را به مقصد دیوید زویرنر ترک کرد. در ماه فوریه، کایزر و سایر شرکا اعلام کردند که دفتر مرکزی شرکت به یک ساختمان بزرگ در TriBeCa که توسط معمار مارکوس دوچانتچی طراحی شده است، نقل مکان خواهد کرد.
تغییرات رهبری اغلب در گالری ها دشوار است، که در روابط شخصی بین فروشندگان و هنرمندان رشد می کنند. گلدین گفت که انگیزه بخشی از تصمیم او برای پیوستن به گاگوسیان، انتقال اندرو هیوارد، کارمند سابق ماریان گودمن – که نزدیک به 30 سال است که این هنرمند را می شناسد – به گالری گاگوسیان بوده است. هیوارد در بیانیه‌ای درباره گلدین گفت: «او نه تنها پتانسیل و نقش عکاسی و تصویر متحرک در هنر و فرهنگ را متحول کرد، بلکه بارها قدرت فوق‌العاده‌ای را که هنرمندان می‌توانند در رهبری تغییرات اجتماعی از طریق حمایت و شجاعت داشته باشند، نشان داده است. اقدام مستقیم.»
گلدین به‌خاطر عکاسی‌اش، که شامل نمایشگاه اسلاید او «تصنیف وابستگی جنسی» است، بسیار مورد تحسین قرار می‌گیرد. در طول پنج سال گذشته، او سرپرستی یک گروه فعال به نام مداخله اعتیاد به نسخه در حال حاضر یا PAIN را بر عهده داشته است که توجه را به شرکت‌های دارویی که از اپیدمی مواد افیونی سود برده‌اند، جلب می‌کند. در سال 2018، او حوض انعکاسی اطراف معبد دندور در موزه هنر متروپولیتن را با بطری های قرص نارنجی پر کرد. این تظاهرات و یک «مرگ در» بخشی از تلاش بزرگ‌تری برای اعتراض به موزه‌هایی بود که کمک‌های مالی از خانواده ساکلر دریافت می‌کردند، که پول آن‌ها اغلب به Purdue Pharma، سازندگان OxyContin بسته می‌شد. (The Met بعداً نام Sackler را از گالری‌های خود حذف کرد، مانند موزه گوگنهایم، موزه بریتانیا و دیگران.) مبارزه خودش با اعتیاد در مستند «همه زیبایی و خونریزی» به کارگردانی لورا پویتراس در سال 2022 مورد بحث قرار گرفت.
علیرغم توجه و تمجیدها، گلدین گفت که قیمت آثار هنری او کمتر از آثار هم عصر او بوده است. او امیدوار است که یک گالری جدید بتواند نمایه او را در سراسر جهان افزایش دهد و پایگاه کلکسیونرهای او را گسترش دهد.
گلدین گفت: «هیچ کس مرا شکار نکرد. و پیوستن به گاگوسیان به هیچ وجه فعالیت سیاسی من را به خطر نمی‌اندازد.»
او چیزی جز بهترین ها را برای نمایندگی سابقش آرزو نکرد: «امیدوارم این کار ادامه داشته باشد. امیدوارم ادامه داشته باشد.»
